ขาดแคลน หมายถึง ก. ขัดสน, อัตคัด.
ก. สิ้นใจ, ตาย; โดยปริยายหมายความว่า ยอด, มาก, เช่นสุดสวาทขาดใจ.
ก. ไม่ครบ, ไม่บริบูรณ์, ยังไม่เรียบร้อย.
ก. ไม่มีขายในท้องตลาดอย่างที่เคยมี.
ก. ขาดระยะกัน, ไม่ติดต่อกัน.
ว. จํากัดราคาคงที่ไม่เพิ่มไม่ลด, จํากัดราคาตายตัว.
ก. ได้น้อยกว่าต้นทุน.
ก. ไม่มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่.